In elke familie zitten gedragspatronen die generatie op generatie worden overgegeven.
-Je moet netjes een hand geven
-Dank je wel zeggen
-Iemand aankijken
-Wachten tot mama uitgepraat is
-Leren samen spelen met kinderen uit je klas

En zo zijn er nog heel veel voorbeelden te noemen.
En iedereen heeft dingen die hij belangrijk vindt.
Voor ieder ander hoort er iets op een bepaalde manier, omdat we het gewend zijn……..
We het zo geleerd hebben.

Maar is dit wel wat we willen?
Willen we onze kinderen die er soms nog helemaal niet klaar voor zijn toch die hand laten geven?
Ze altijd dank je wel laten zeggen, terwijl een kind zich op dat moment helemaal niet dankbaar voelt.
Toch iemand aan laten kijken terwijl dat niet veilig voelt?
En waarom mag mama altijd praten met grote mensen terwijl het kind zo graag naar huis wil, of naar de speeltuin. Zijn de wensen van een kind minder dan die van een volwassene?
En moet een kind met iedereen kunnen samen spelen, als volwassene hebben we toch ook zo onze voorkeuren t.a.v. mensen?

Onze kinderen spiegelen ons de dingen die anders kunnen. Ze zetten je aan tot bewust nadenken waarom je het zo wilt/doet.

Bedenk je maar eens waarom de dingen moeten.
Vraag jezelf maar eens 3 x waarom.

Waarom moet ik netjes een hand geven?
-Omdat dit netjes is.
Waarom?
-Omdat ik dit zo moest?
Waarom?
-Tja… ik vind het eigenlijk wel fijn om fysiek contact te maken met degene die ik ontmoet.
Ahhhhhh
Maar ik vind dat niet fijn, zegt je 5 jarige kleuter.
En zo word je uitgenodigd om samen te bepalen wat fijn is voor jou, en fijn voor je kind.

Je wordt uitgenodigd door je kind om je gedrag en patronen nog eens te bekijken.
De dingen die jou geleerd zijn door je ouders nog eens onder de loep te nemen.
Ben je dingen gaan doen omdat je dit zelf wilde, of omdat het zo hoorde?
Voelt het goed, of als je het nog eens bekijkt helemaal niet?
Ben je hiermee van jezelf af komen staan, of juist dichterbij?

En hierin heeft elk mens nog blinde vlekken.
Dingen die je doet waarvan je niet weet waarom je ze bent gaan doen.
De dingen die je deed omdat het hoorde maar eigenlijk niet zo fijn voelde (die hand geven, mensen aankijken, dank je wel zeggen etc.).
Gedrag wat hoorde waardoor je verder van jezelf af kwam te staan, omdat het niet veilig voelde.

Gek eigenlijk dat we kinderen leren dat dingen horen terwijl ze het eigenlijk niet willen.
Leren we ze dan niet dat hun eigen mening, hun veilig ruimte dus niet belangrijk is?

Als je kind hierin dingen blijft spiegelen, en het gedrag raakt jou van binnen maar je kunt er nog niet bij waarom dat het je zo raakt.
Dan kan ik je helpen om dit te vertalen.
Je merkt dat je boos wordt van binnen, of je voelt een knoop in je maag, je schaamt je.
En je snapt niet zo goed waarom.

Het rakende gedrag van je kind biedt jou een ontwikkeling voor je huidige leven.
Bij het gedrag hoort een boodschap die zichtbaar wil worden.
En als die zichtbaar is geeft dat ruimte, ruimte om dingen anders te doen.
Wat voelt voor jou goed, en voor je kind?
Zo creëer je het leven wat jij WILT.
En het gedrag van je kind verdwijnt.

En jij? Jij houd energie over.