Dat klinkt zo mooi. Maar waarom is het toch zo moeilijk…..
Vreugde, verdriet, angst, boosheid zijn basisemoties.
En je hebt ook gevoelens als schaamte, achterdocht, jolig, machteloosheid, nerveus zijn, jaloezie, schuldgevoel, teleurstelling, verliefd, trots, spijt, beledigd, gelukkig, opgewonden, euforisch, eenzaam, verbazing, walging en nog veel meer.

Een emotie is energie in motie en dan heb je gevoel wat je in je lijf voelt. Het zet aan tot actie. Bijvoorbeeld als je boos wordt is er dus iets wat je niet wilt, of je grens wordt bereikt, je wilt het anders. Als je jaloers bent dan geeft je gevoel aan dat je dit eigenlijk ook heel graag wilt.
Wordt je blij dan is het iets wat je leuk vindt, waar je meer van wilt.
Maar waarom vinden we het makkelijker om blije gevoelens te voelen en te zien en vaak zo moeilijk om de ‘negatieve’ gevoelens te voelen of te zien bij onze kinderen?
We bestempelen ze als ongewenst omdat het zo naar voelt.
Dat komt vaak voort uit wat we te horen hebben gekregen; Ben niet zo boos, houdt nou op met huilen, doe eens niet zo overdreven blij, wat doe jij nou raar?
Gevoelens die opkwamen kregen een oordeel, een stempel. Ze konden niet gewoon stromen, maar doordat je ze niet kon uiten omdat je dacht dat het blijkbaar niet gewenst was bleven ze vastzitten in je lijf. En heb je het oordeel wat erop zat overgenomen.
Maar wat nou als we dit zouden kunnen loslaten?
Dat we emoties en gevoelens gewoon weer als raadgever gaan zien?
Dat zou fijn zijn!!
Zowel voor jezelf als voor je kinderen.
Dus heb heb je problemen met sommige emoties?
Raakt de ene emotie van een kind je meer dan de ander.
Dan is het nu het moment om ze los te koppelen van het oordeel en ze gewoon er te laten zijn.