Joep (5 jaar) zit in de klas en is vandaag een beetje snibbig.
Hij bijt van zich af als kinderen te dichtbij komen.

Sinds die ochtend heeft hij een beetje buikpijn.
Hij voelt een naar gevoel in zijn buik dat er zit sinds hij ontdekte dat er bij zijn hamster bloed uit een bultje in zijn buik kwam.
Ze gaan vanmiddag naar de dierenarts.
Maar eerst moest hij naar school.

Hij weet niet waarom het gevoel in zijn buik er zit.
Joep zou het liefst naar huis gaan, naar zijn hamster.
Maar dat kan natuurlijk niet.

Loes is heel graag bij Joep. Ze spelen vaak samen. Maar vandaag merkt ze dat Joep anders reageert als ze bij naar hem toe gaat.
Het doet stom, en duwt haar weg.
Maar Loes geeft niet op en probeert het nog een keer.
Joep weet niet hoe hij duidelijk moet maken dat hij het liefst alleen is.
Liefst eigenlijk thuis is.
Hij voelt zich naar, zijn buik zeurt en hij is een beetje misselijk.
Joep vindt Loes vandaag stom omdat ze maar blijft zeuren.
Loes zet de stoel naar Joep neer aan wil gaan zitten, zoals ze zo vaak doet.
Joep duwt Loes weg en zegt tegen haar dat ze op moet hoepelen met haar gekke bril.
Van binnen schrikt hij zelf van wat hij zegt, maar nu is ze tenminste wel weg.

Juf Eline ziet Joep nu al een aantal keren Loes “treiteren”.
Joep duwt haar weg, zeg mag niet bij hem zitten, hij schreeuwt tegen haar en zegt nu zelfs iets over haar bril. Arm kind.
Juf Eline is het treiter gedrag van Joep zat.
Ze heeft een hekel aan treiterende kinderen.
Het kost haar energie om niet boos te worden.
Net nu ze vandaag al genoeg aan haar hoofd heeft.
Het is een drukke week en ze heeft allemaal afspraken waar ze eigenlijk geen zin in heeft.

Loes is een echte volhouder en gaat naast Joep staan als ze gaan buiten spelen en ze geeft Joep een hand.
Joep word boos en duwt haar weg en zegt weg brillemans.
Nu zal ze het toch wel begrijpen dat ik met rust gelaten wil worden.
Juf Eline ziet het, de maat is vol.
En juf Eline schiet in haar boosheid, ze wordt enorm getriggerd door het treiter gedrag van Joep.
Juf Eline zegt: Joep en nu houdt je op. Je geeft Loes nu gewoon een hand en je loopt samen naar buiten.
Joep wordt van binnen nog bozer en krabt Loes in haar gezicht.

Nu is het afgelopen! Eline stuurt Joep naar de directrice. Weg er mee!

En Joep, die kan alleen maar huilen. Dikke tranen.

Een trigger die we van binnen op voelen komen bij iets wat er buiten ons gebeurt verteld heel veel over ons eigen leven.
Het “treiter” gedrag van Joep is de trigger voor juf Eline.
Hierdoor kan ze niet meer reageren als een liefdevolle juf.
Joep moet vooral wegwezen met zijn gedrag.

Het verhaal achter het treiteren wat bij de vertaling naar boven komt is dat ze zelf als kind van haar moeder niet mocht treiteren. Dat doe je niet, punt uit!
En toen herinnerde ze zich weer die ene vriendin. Die ze eigenlijk helemaal niet aardig vond. Maar die maar aan haar bleef plakken.
Toen ze bij ons speelde en we samen leuk moesten spelen maar ik eigenlijk helemaal geen zin had.
Ik wist niet hoe ik haar weg moest krijgen. Dus ik begon haar te treiteren.
Maar het meisje bleef maar aan me hangen, op school, maar ook thuis, ze kwam zo vaak spelen, en ik durfde geen nee te zeggen. Ook al vond ik het niet fijn.
Dus ik treiterde haar en daarmee hoopte ik dat ze me van zelf niet meer leuk zou vinden.
Mijn moeder keurde dat af en gaf me straf. Ik moest aardig doen en anders moest ik de hele middag op mijn kamer blijven.
Ik voelde me zo alleen. Iets wat niet fijn voelde moest ik blijven doen, ik had geen andere ‘tools’ om mijn “vriendin” van me af te schudden.
Mijn moeder wilde naar me luisteren.
Treiteren mocht niet, dat is me ingeprent. En nu wegwezen en lief zijn.

Ik bedenk me dat ik mezelf al vroeg verloren ben door altijd aardig te zijn, want dat was mijn oplossing.  Maar daardoor ook ‘vriendschappen’ kreeg die waren gebaseerd op geen nee kunnen zeggen. Of niet de waarheid durven vertellen tegen mensen die ik denk ik anders links had laten liggen.
Als ik het nu over zou doen dan zou ik mezelf leren dat je met woorden echt wel de waarheid mag vertellen, op een vriendelijke manier iemand aangeven dat je er geen zin in hebt, geen behoefte hebt aan het contact.
Of geen contact zoeken, zeggen ik wil niet met je spelen, open, eerlijk.
Eerlijk gezegd bestaat mijn leven uit veel contacten die ik eigenlijk alleen maar heb omdat ik ze niet wil teleurstellen. Ik heb contact voor hen, niet voor mezelf.

Bovenstaande komt er bij juf Eline uit als een waterval.
Ze wist dit niet meer, waar het was ontstaan.
Nu het allemaal boven komt voelt ze de pijn die onder treiteren verborgen lag.
Van niet weten wat je moet doen, afgekeurd worden, niet kunnen delen, zich alleen voelen met haar problemen.

Eline kan er nu veel beter voor de treiteraar zijn.
Zowel voor de treiteraar in zichzelf als de kindjes in haar klas die treiteren.

Wat ze nu doet als ze iemand ziet treiteren?
Ik word niet meer getriggerd.
Ik vraag wat ze eigenlijk willen zeggen, of wat ze van binnen voelen, wat ze nodig hebben, wat er eigenlijk aan de hand is.
Simpele vragen die er vaak voor zorgen dat ze niet meer hoeven treiteren.
Ik kan als juf ze nu leren wat ik zelf had willen leren.

En het allerbelangrijkste;
Ik heb mezelf belooft om alleen nog contacten aan te gaan met mensen waar ik zelf blij van wordt.
En ik laat sommige contacten voor wat het is.
Ik kijk meer wat past bij mij, en waar ik blij van wordt.
Daardoor verlies ik ook minder energie.