Moeder vertelt: Mijn kinderen hebben veel ruzie. Ze willen niets meer delen. Ze geven elkaar weinig ruimte. En ze hebben continue strijd. Wat me het meeste raakt is dat Julia niet bij Anne op de kamer mocht komen. Terwijl Anne haar wel in haar kamer liet. Anne was het zo zat! Het is niet eerlijk! Ik mag nooit in haar kamer komen en zij wel bij mij, schreeuwde ze. Anne is er zo klaar mee! En nu is het de laatste maand zo dat Anne Julia niet meer in haar kamer laat

Bovenstaande tekst is een klein stukje van een verhaal van een moeder die bij me komt omdat ze merkt dat ze niet meer als liefdevolle ouder kan reageren. Dit omdat de ruzies tussen de kinderen haar zo raken. Ze wordt zo boos en verdrietig en kan er niet voor haar kinderen zijn. Nadat ik moeder vroeg of ze het misschien herkent als ik “kamer” vertaal naar eigen ruimte; Ik was het zo zat! Het is niet eerlijk! Ik mag nooit in zijn eigen ruimte komen en hij wel bij mij, schreeuw ik. Ik ben er zo klaar mee! En nu is het de laatste maand zo dat zelfs ik… niet meer in mijn eigen ruimte laat.

Ik vraag; Wie laat jou niet toe in zijn eigen ruimte en wie laat jij nu niet meer toe in jouw eigen ruimte? Moeder schrikt. Ze wordt een beetje bleek en stil. Vervolgens begint ze te huilen. En blijft het stil. Het kwartje valt… Deze meiden spiegelden de relatie van hun ouders.

Heb je hulp nodig bij het vertalen van de spiegel van je kind/ of iemand anders die je herhaaldelijk raakt. Neem dan contact met me op!