Emotieregulering

In momenten waarop je kind emoties toont die voor jou als ouder niet fijn voelen; lees huilen, boosheid, zeuren/dreinen word je als ouder soms getest. Het kan namelijk heel indringend zijn om de emoties van je kind te zien en te voelen. De situatie vraagt dus nogal wat van je en doet een beroep op je volwassenenrol. Het klinkt makkelijk om als volwassene te reageren op emoties van je kind, maar dat is het lang niet altijd. Want jij bent ook weleens moe, overprikkeld, of had net iets anders aan je hoofd.

Maar het kan ook zijn dat je merkt dat de emoties van je kind je meer raken dan dat eigenlijk wenselijk is. Omdat jij als kind je emoties niet mocht tonen en dat je daardoor de emoties van je eigen kind maar lastig vindt. Voor je het weet sta je dan zelf terug te schreeuwen alsof jullie even oud zijn, omdat je gewoonweg niet weet wat je er mee moet. Dat terwijl het kind juist een volwassene nodig heeft die gewoon aanwezig kan zijn, rustig blijft, liefdevol reageert, luistert en niet oordeelt.
Als gevoelens er mogen zijn creëer je als kind namelijk een gezonde relatie met je gevoelens en kunnen kinderen bij verdriet, boosheid of andere ongemakken hun systeem sneller tot rust krijgen omdat de gevoelens er gewoon mogen zijn. Emoties kunnen afvloeien en hun lijf komt weer tot rust. Dit duurt vaak niet meer dan 90 seconde.

Worden kinderen hier niet goed in begeleid door ouders en mogen emoties er niet zijn dan ontstaat er een vergrote kans op een afwijkende emotie regulatie systeem en/of gevoelig afgesteld stress systeem. Dit zijn mensen die gewoonweg niet hebben geleerd hoe ze hun systeem gezond kunnen dempen. En hierdoor kunnen er later oude (onderdrukte) emoties omhoog blijven komen.

Merk je als ouder dat je het lastig vindt om emoties er te laten zijn? Ga er mee aan de slag!

  1. Zorg allereerst dat je je niet identificeert met de emoties van je kind. Ze zijn niet van jou, ook al komen ze wel bij je binnen, of zijn ze een directe spiegel voor jou.
  2. Stap in de ouderrol. Doe wat daarvoor nodig is. Neem ruimte door even je ogen dicht te doen. Tegen jezelf te zeggen, ik ben groot jij bent klein. Ik kan er voor je zijn.
  3. Probeer je vervolgens voor te stellen hoe het is voor je kind om deze emoties te hebben. Zie je kind en vraag jezelf wat voor hem, haar fijn zou zijn. Geef je kind ruimte om zijn emoties te voelen, je zult merken dat het vanzelf weer voorbij gaat. Vraag als je kind weer rustig is wat het fijn zou vinden.
  4. Wees lief voor jezelf. Als je kind weer rustig is. Ga even naar buiten. Spoel je lijf even af. Voel wat je zelf nodig hebt op dat moment. Als ouder is het zo belangrijk dat je voor jezelf zorgt!

En als je merkt dat de emoties van je kind je blijven raken, neem dan contact met me op voor een vertaling. Dan kunnen we kijken wat je kind je wil vertellen.

Heb je hulp nodig bij het vertalen van de spiegel van je kind/ of iemand anders die je herhaaldelijk raakt.
Neem dan contact met me op!