De vierdaagse van Nijmegen is in aantocht en ik voel al weken een soort van bubbels/ kriebels/vlinders.
De vierdaagse is voor mij een jaarlijks terugkerend festijn waar ik zo veel plezier, voldoening, ruimte, ‘ontspanning’ en verbondenheid door ervaar. Maar ook zijn er emoties, afzien, heeeeeeeeeel vroeg op staan en de nodige (spier)pijnen.
Mijn vader loopt dit jaar voor de 50e!!! keer mee. En doordat mijn ouders in mijn geboortejaar beide liepen ben ik als meisje van 3 maanden van post naar post gegaan voor mijn voeding. En ben ik blijkbaar besmet geraakt. Toen ik oud genoeg was om te gaan lopen ben ik zelf ook gaan lopen. In begin meer omdat het er blijkbaar bij hoorde. En dat werd langzaam vervangen door elk jaar echt uitkijken naar de vierdaagse.

De vierdaagse en de vierdaagse feesten maken dat de stad Nijmegen een week lang word ondergedompeld in een soort festival gevoel. Lees; dansen, gezelligheid, biertjes, de hele dag mensen op straat (van wandelaars tot feestgangers), muziek optredens (in alle kleuren en smaken), kinderactiviteiten, smaakmarkt, theater, kortom voor alle leeftijden en alle soorten mensen is er vertier.
Nijmegen heeft een soort ontspannen en open sfeer waardoor het zeer uitnodigend is om daar tijdens de vierdaagse en haar feesten rond te lopen.

Nu heb ik eigenlijk al jaren in de weken in de aanloop naar de vierdaagse een bijzonder fijn gevoel in mijn lijf. En ik kan dit het beste omschrijven als dankbaarheid.
En nu me dit de afgelopen week weer zo opviel ben ik het gaan omschrijven waarom ik rond deze week zo dankbaar ben. Dit heeft natuurlijk te maken met een week ontspanning, plezier met degen met wie ik loop, dat mijn lichaam dit überhaupt kan, de stuiterbal die weer in me omhoog komt in die week. En ik ben tot de conclusie gekomen dat ik tijdens het lopen van de vierdaagse (ja je hebt wat tijd over zo onderweg) ‘stil’ sta (wel lopend anders kom ik natuurlijk nooit binnen) bij wat er het afgelopen jaar allemaal gebeurt is. Dit geeft me een soort van bezinning. Die nu al is begonnen;
Dit jaar is er heel veel gebeurt en als ik terug kijk is dat niet voor niets geweest.
Ik heb voor mezelf leren kiezen. Mezelf op de eerste plek durven zetten. Ik volg mijn gevoel weer.
En ik sta vaker stil bij de dingen waar ik dankbaar voor ben.
Door dankbaarheid te voelen geef je jezelf de ruimte om je leven in een positieve vibe te brengen.
Wat heb ik wel, een glas half vol, jezelf trainen in kijken naar het positieve. Het brengt je lichaam echt in een andere staat.

Probeer maar eens wat het met je doet.
Maak elke dag een lijstje met dingen waar je dankbaar voor bent. Schrijf ze op en kijk hoe je lichaam erop reageert.
Ik verzeker je, het zal je een goed gevoel geven en je dag zal er daardoor ook anders uitzien. Je kijkt door een andere bril naar de wereld om je heen.
Begin de dag met een dansje, maar ook met een moment van dankbaar zijn.

Misschien tot volgende week in Nijmegen?